Land at Xieng Khouang Province

เชียงขวาง เป็นเมืองที่ล้อมรอบด้วยภูเขา มีแนวเทือกเขาสูง สลับซับซ้อน ที่ตั้งตัวเมือง อยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลประมาณ ๑,๒๐๐ เมตร หมู่บ้านที่ตั้งอยู่บนเทือกเขา สูงที่สุด “ภูเบี้ย” ประมาณ ๒,๘๐๐ เมตรจากระดับน้ำทะเล

พืชดั้งเดิมคือ สน (ไม่รู้ว่าจำแนกสนอย่างไร แต่ยอดสนไม่มีแตกออก เป็นยอดเดียวและ ใบก็เดี่ยว ไม่แตกออกเหมือนสนสองใบ หรือสนสามใบ) คนพื้นที่เรียก สนว่า “แปก”

สังเกตุภาพดี ๆ จะเห็นว่า สนเริ่มยืนต้นตาย เป็นผลมาจากสงครามเวียด นาม เชียงขวางเป็นพื้นที่ที่บอมอย่างหนักของอเมริกา ต่อเนื่องกันสอง สาม ปี ทุกวันนี้ เชียงขวางยังคงมีลูกระเบิดที่ยังไม่แตกหลงเหลืออยู่มาก

สภาพภูเขาทั่วไปที่ทำการเกษตรเป็นที่โล่ง ภูเขาโล่ง ๆ มีหญ้าขึ้นปกคลุม ที่ราบลุ่มเชิงเขาจึงเป็นพื้นที่ทำนา ที่เนินเขาใช้เลี้ยงสัตว์ (วัว) พื้นที่ในหุบเขา ที่ยังไม่ได้ถากถาง เท่าที่เห็นเป็นพืชตระกูลเฟินส์ และมีทาก.... ในพื้นที่ติดห้วย เมื่อตอนไปสำรวจได้ทากกลับมา ๑-๒ ตัว
ผลไม้เป็นไม้เมืองหนาว มะม่วงเป็นมะม่วงพันธุ์พื้นบ้าน ไม่ติดลูกดกมาก ตอนนี้กำลังติดลูกอ่อน ลักษณะคล้ายมะม่วงกะล่อนบ้านเรา (เขาบอกว่า เวลาสุก ปลิ้นเมล็ดออกได้) มะพร้าวไม่มีให้เห็น เนื่องจากเป็นพื้นที่หนาว