วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2552

เวลาสั้นๆ แต่รักฉันยาว

สวัสดีครับพี่ๆ ทุกคน

นี่ก็เป็นบทความแรกบนบล๊อกนี้ของผมนะครับ ก่อนอื่นก็ต้องขอแนะนำตัวก่อนนะครับ เผื่อมีพี่ๆบางคนยังไม่รู้จัก หรือบางคนลืมผมไปแล้ว ผมชื่อแจ้นะครับ ตอนนี้พึ่งเรียนจบปริญญาตรีจากคณะการบริหารจัดการการเกษตร จากประเทศเนเธอร์แลนด์ครับ

ช่วงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสร่วมทำงานวิจัยกับกรีนเน็ตในหัวข้อเรื่องการพัฒนาตัวชี้วัดความมั่นคงด้านอาหาร ในช่วงเวลาเพียงไม่กี่เดือนที่ผมได้ทำงานที่กรีนเน็ต ส่วนใหญ่ก็จะนั่งทำงานที่ออฟฟิส และก็มีออกไปหาข้อมูลข้างนอกบ้าง (ไปทำงานน่ะครับ) แค่เวลาไม่กี่เดือนมีหลายๆสิ่งหลายๆอย่างที่ผมได้เรียนรู้ จากความรู้อันน้อยนิดที่มีเกี่ยวกับเกษตรอินทรีย์ไทย มีหลายอย่างที่ผมประทับใจที่กรีนเน็ต ไม่ว่าจะเป็น การทำงานของพี่ๆ ที่ทุ่มเทเพื่อพัฒนาเกษตรอินทรีย์ อาหารอินทรีย์มื้อเที่ยงเพื่อสุขภาพ การพัฒนาสิ่งใหม่ๆ เช่นตู้อบดอกอัญชัน (so cool!!), การลดความร้อนในออฟฟิสจากไอน้ำ (แม้กระถางจะไม่เป็นใจเท่าไหร่) การแยกขยะและลดการใช้ถุงพลาสติก (ทุกวันนี้ผมไม่เอาถุงพลาสติกเลยนะครับเวลาซื้อของเล็กๆน้อยๆ ยกเว้น ถุง ESPRIT มันสวยดี ฮ่าๆๆ) การสร้างความมั่นคงด้านอาหารบนพื้นที่เล็กๆหลังออฟฟิส ถ้าจะให้บรรยายในนี้คงไม่หมด ก็ต้องขอขอบคุณคุณวิฑูรย์ และพี่ๆทุกคนที่ได้มอบโอกาสในการเรียนรู้และสิ่งดีๆให้ผม

ผมเป็นคนที่ชอบงานพัฒนาอยู่แล้ว ยิ่งเมื่อเข้าไปเห็นการทำงานของพี่ๆที่กรีนเน็ตมันยิ่งทำให้ผมชอบเข้าไปใหญ่ จากการที่ได้มีโอกาสได้ทำงานกับองค์กรที่ถือว่าเป็นแนวหน้าในการพัฒนาเกษตรอินทรีย์ไทยมันเป็นช่วงเวลาที่ดีมากๆเลยครับ ผมหวังว่าจะได้มีโอกาสร่วมงานกับพี่ๆอีกครั้งนะครับ

Green Net is very big!!! จริงครับ คอนเฟริม!!!

3 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

อืม อ่านแล้วรู้สึิกดีจัง แต่ทุกอย่างมีสองด้านนะ ก่อนตัดสินใจดูให้ดี

p'p@t กล่าวว่า...

โอ้โหหห...ไม่นึกว่าน้องจะมาเขียน

เวลาสั้นๆ แต่รักฉันยาว .... เข้าใจเขียนนะเนี่ย

มาสิ ถ้ามีโอกาสก็ มาทำงานร่วมกับกรีนเนท นะ

ทุกอย่างอยู่ที่ใจ ของเรา ค่ะ เราชอบ เราก็รู้สึกดี

เมื่อเราไม่ชอบ เราอาจจะรู้สึกไม่ดี แต่แจ้ เป็นคนที่มีทัศนคติที่ดี ในการดำเนินชีวิต พี่ว่า แจ้ อยู่ที่ไหน ก็คงจะมีความสุข ใช่เปล่า...อิอิ

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ดีใจมากเลยน้อง พี่ยังจำน้องได้จำอาการตกใจที่น่ารักที่เชียงใหม่ได้เสมอ แล้วเพื่อนน้องละ นังหนูหน่อยนะ พากลับบ้านออกมาจาก มหาลัย ด้วยกันนะน้อง คิดถึง