โรงเรียนของหนู....อยู่บนดอย

ครู 2 คน โรงเรียน 2 หลัง นักเรียนเกือบ 40 คน

สอนตั้งแต่ชั้นเด็กเล็ก จนถึงป.6 เท่าเทียมกันไหม?? การเมืองไทยเถียงกันอยู่ ได้! กลับมามองสังคมอีกใบได้แล้ว อย่าปล่อยให้โอกาส ช่องว่าง ห่างกันไกล กว่านี้เลย....

.....ขอชื่นชมและยินดีกับน้องๆ ชมรมกลุ่มนกเสรี มหาวิทยาลัยแม่โจ้ จ.เชียงใหม่ ไม่นิ่งดูดาย จับปากกาเขียนโครงการฯ ขอทุนจากเครือข่ายพุทธิการ่วมกับ สสส. ก็เป็นผล ได้ช่วยเหลือสังคมกับนักเรียนโรงเรียนบ้านสบผาหลวง(อยู่บนยอดดอยปู๊ด!!) อ.แม่แจ่ม จ.เชียงใหม่ ในวันที่ 12-18 ตุลาคม 51 กว่า 45 คน ผู้เสียสละความสะดวกสบายจาก สังคมเมืองมุ่งสู่สังคมชนบทอย่างแท้จริง ได้ร่วมกิจกรรม ทาสีโรงเรียน ให้อาคารใหม่กับน้องๆ ซ่อมอาคาร สร้างสวนผัก อาหารกลางวัน เรียนรู้วิถีชีวิตและวัฒนธรรมชุมชนสบผาหลวง(ชาวปากญอ)

..กว่าจะมาถึงโรงเรียนสบผาหลวงก็ใช้เวลานานหลายชั่วโมง ว่ากันว่า 110 กิโลเมตรที่เดียวแต่ที่เยี่ยมกว่านั้น..ขึ้นดอยตลอดทางใครที่เคยไปอ.สะเมิง ก็ยังไม่ถึงครึ่งทาง เมารถกันเป็นรายๆ แต่เด็ดกว่านั้นทางเข้าโรงเรียนรถที่ไปส่งเข้าไปไม่ได้ น้องๆ เจ๋งมากเดินเท้า 9.5 กิโลเมตร คิดเองว่าเดินขึ้นและลงดอยตลอดเส้นทางจะขนาดไหน???? สุดซึ้ง...นี่แหล่ะครูบนดอย...กับนักเรียนที่มุ่งมั่น สร้างฝันกับความจริงของตนเอง ...ไฟฟ้าพอมี (แผงโซล่าเซล) ฟ้ามืดครึ้มฝนตกก็จ๋อย..น้ำดื่มก็ต้องต้ม น้ำใช้บางวันปะปาภูเขาขัดข้องก็ต้องรอไปก่อนซ่อมได้ก็ค่อยใช้ระหว่างรอก็ลงห้วย ขนน้ำกินน้ำใช้ไปก่อน ไม่ต้องคิดถึงเรื่องสัญญาณโทรศัทพ์ที่ว่าดีๆ ก็ลืมไปเลย พกไม้ขีดไฟจุดฟืนผิงกาย ทำกับข้าวดีกว่า อากาศที่นั่นหนาวแล้ว ใครจะขึ้นดอยก็เอาเสื้อกันหนาวไปด้วยเด้อ หรือสนใจร่วมกิจกรรม ช่วยเหลือน้องๆ ก็ติดต่อน้องชมรมกลุ่มนกเสรี ผ่านกรีนเนทได้นะ